سفر

اصفهان را، شهر کاشی های آبی و آسمانش را آنقدر نزدیک که دست دراز کنی اگر، ستاره می چینی، زیر پل خواجویش که می خوانند، زنده رود که هوایی ام می کند و میدان که هر بار هنگام ورود احساس می کنم اکنون است قلبم بایستد به همراه زمان، این بار طوری دیگر یافتم. آنگونه که هیچگاه تکرار نخواهد شد.